'Hockeyvaders laat op geestige wijze zien wat er mis was met Gooische Vrouwen'

Enigszins sceptisch begon ik aan de Videoland-serie Hockeyvaders, ik ben namelijk meestal niet zo van de Nederlandse series. Maar van die twijfels was al snel niets meer over. Ik heb genoten van de wijze waarop de serie op geestige wijze duidelijk maakt wat er mis kán zijn met de witte rijke man en de privileges die hij kent. Echt een aanrader voor iedereen die onbewust misschien niet eens doorheeft welk ongepast gedrag soms maar gewoon wordt gevonden.

Neem bijvoorbeeld de grove grappen die over verschillende culturen gemaakt worden. Of het oplossen van de problemen van een andere witte man door weg te moffelen van wat hij heeft gedaan. In de serie heeft een vrouwelijke hockeyspeelster 10.000 euro gekregen om haar mond te houden over de witte mannelijke trainer die haar heeft lastiggevallen. De taak aan de typische bal - en tevens voorzitter van de hockeyclub - JP, overigens magnifiek gespeeld door Tijn Docter, de boel te sussen als de vrouw in kwestie na een aantal jaar terugkeert op de hockeyclub. En dit keer is zij niet van plan is om haar mond te houden. Ook kampt de club met een publiek schandaal, omdat video’s van racistische grappen zijn uitgelekt.

JP schakelt de hulp in van Chimène, een tophockeyster, om het imago van de club te herstellen. Ook tegen haar maakt hij, en een groep anderen, constant ongepaste opmerkingen, die lang niet altijd zo bedoeld zijn, maar gewoon in zijn gedrag zijn vastgeroest. Ongemakkelijk om naar te kijken is het niet, omdat het op humoristische wijze gebeurt. Het mooie van Hockeyvaders is namelijk dat de hoofdpersoon groei doormaakt; van ballerige stijve hark naar een moderne en begripvolle(re) man. Ook het verschil in generaties en daarbij horende denkbeelden werkt goed. De oudere garde leert in deze serie van hun kinderen, die vaak een stuk anders naar thema's als milieu, genderdiversiteit en (seksueel) grensoverschrijdend gedrag aan kijken.

Daarnaast vind ik het goed om te zien dat makers tegenwoordig bewuster televisieprogramma's maken. Vergelijk Hockeyvaders bijvoorbeeld met Gooische Vrouwen, dat toch een beetje de vrouwelijke tegenhanger is. Tussen de eerste afleveringen van beide shows zit een slordige twintig jaar, maar in die periode is er ontzettend veel veranderd. En dat zien we terug in zo'n serie waarin gezinnen uit Nederland centraal staan. In Gooische Vrouwen bijvoorbeeld, zijn alle hoofdrolspelers wit. Ook hebben ze een witte partner en witte kinderen. Een personage als Tippi Wan is destijds op een stereotyperende wijze weggezet, net als de homoseksuele Yari overigens. 

Niets van dat alles in Hockeyvaders. Oké, er is één volledig wit gezin, maar dat is prima, daar zijn er natuurlijk ook gewoon genoeg van. Kasim, een van de hoofdpersonen, is Marokkaans. Zijn vrouw komt dan weer uit Nederland. Een andere hoofdpersoon, Wouter, is niet meer samen met zijn vrouw. Zijn ex, een vrouw van kleur, is er op latere leeftijd achter gekomen dat ze (ook) op vrouwen valt.

Deze gezinssituaties, en veel meer varianten daarop, zien we natuurlijk constant om ons heen in het dagelijks leven. Het is fijn om te merken dat we dat ook terugzien op beeld en dat makers daar dus aan denken. In een ijssalon zijn er ook tientallen verschillende smaken, dus waarom zouden we alleen vanille willen zien? Een beetje variatie houdt het leuk.

Dan wil ik nog een laatste compliment maken aan degene die verantwoordelijk is voor de casting. Want vanaf het begin van de serie kon ik het niet níet zien; Ellie de Lange, die de rol van Maartje speelt, zou qua uiterlijke trekken zo de échte dochter van haar Hockeyouders Sanne Wallis de Vries en Tijn Docter kunnen zijn. Als u me niet gelooft, hieronder staat een plaatje dat ik hoogst persoonlijk voor u heb gemaakt om u te overtuigen. Treffend, niet? En ja, ze zijn alledrie wit. Ik weet het. Ik zei niet dat er iets mis was met vanille, zolang er maar andere smaken zijn om uit te kiezen.