Depressies in het profvoetbal: 'Twee dagen later pleegde hij zelfmoord'

Het is vandaag exact elf jaar geleden dat de toen 32-jarige Enke zelfmoord pleegde. Hij was op dat moment aanvoerder van Hannover 96 en zat ook steevast bij de selectie van het Duitse elftal. Maar gelukkig was hij allang niet meer. Arnold Bruggink was één van zijn beste vrienden en ook één van de mensen die wist van zijn problemen.

"Alleen de fysiotherapeut en Hanno Balitsch en ik wisten ervan", zegt Bruggink in gesprek met FOX Sports. Volgens de oud-voetballer voelde Enke geen emotie. "We speelden uit tegen Nürnberg, een super belangrijke wedstrijd, en Robert was onze aanvoerder. We hadden die wedstrijd gewonnen en de aanvoerder zegt daarna altijd iets in een soort kring. Robert deed dat niet en liet iemand anders wat zeggen. Daarna vroeger we waarom hij dat deed en hij zei: ‘Ik heb geen emotie, echt nul'. Hij voelde he-le-maal niets."

Voetbalveld

Op het voetbalveld leek het goed te gaan met Enke. Hij trainde als een beest en speelde wekelijks de sterren van de hemel, maar daarbuiten ging het slecht. Zijn vrouw deed daarom een beroep op Bruggink en zijn collega. "Na de training gingen we vaak wat eten en zijn vrouw vroeg steeds of we Robert alsjeblieft mee wilde nemen. We moesten zorgen dat hij niet ging slapen na de trainingen, want als ie dan slecht wakker werd dan was er een kans dat ie het leven totaal niet meer zag zitten."

Zijn club, Hannover 96, wist niets van zijn problemen en daar lag misschien wel een groot probleem. Enke wilde niet dat zij erachter zouden komen. Toch heeft hij volgens Bruggink een aantal keer op het punt gestaan om ermee naar buiten te treden. "Hij stond ooit voor een kliniek en besloot op het laatste moment om toch om te draaien, het lukte hem niet."

Kindjes

Eén van de redenen dat Enke zijn depressie niet durfde te delen was zijn geadopteerde dochtertje. "Wanneer je een kind adopteert, krijg je een soort proeftijd van een jaar. In dat jaar moet je laten zien dat je een goede ouder bent. Robert was bang dat zijn kind werd afgenomen op het moment dat hij naar buiten trad met zijn depressie. Hij was al eerder een kindje verloren."

Uiteindelijk besloot Enke op 11 november 2009 een einde aan zijn leven te maken. Het gebeurde kort nadat Bruggink vroeg hoe het echt met hem ging. "Robert was bezig zijn contract te verlengen. Ik vroeg hem: 'Robert, hoe gaat het met je?' Hij zei: 'Ja, dat contract, we zijn er bijna uit. Ik denk dat ik ga verlengen.' Ik zei: 'Nee, dat vraag ik niet. Hoe gaat het met jou, persoonlijk?' Daar schrok hij van. Hij keek mij aan en letterlijk zei hij: 'Dat vertel ik je nog'. Twee dagen later pleegde hij zelfmoord."