Brief aan alle ouders: 'We zijn weer in lockdown, riemen vast!'

Lieve ouders in Nederland,

Wat een toestand, hè? Wie had dat nou gedacht? Dat we midden in de warrigste stressweek van het jaar, opeens, boem!, in een dik, vet, groot, onzeker zwart gat zouden tuimelen? Ik niet in ieder geval. Een paar dagen geleden schreef ik nog een zeurblog over alle hysterische dingen die voor school geregeld moesten worden op het laatste moment, zoals een natte oase en zelfgeknutselde kaarten voor de juffies. Die blog kon dus mooi de prullenbak in. (Natuurlijk niet, gekkie, die bewaar ik keurig voor volgend jaar, wink wink).

Zo ergens tussen het regelen van stolletjes voor het kerstontbijt en glitters voor het thema 'op chic' door was daar opeens het nieuws dat de premier die avond zou vertellen dat we op slot zouden gaan. Manlief en ik lieten alles vallen, renden naar de winkel voor vuurwerk en renden terug naar huis om de rest van de dag door te brengen met onze mobieltjes aan de hand geplakt. Een productieve dag werd het niet meer. Mijn concentratie lag aan flarden, de gedachten maalden door mijn hoofd. Hoe gingen we het dit keer doen? Viel er nog iets leuks te knutselen? Waren er nog spannende gezelschapspellen voor kinderen van 6 en 8? Hoeveel Home Alone’s konden we streamen?

En daar zitten we dan, nu. Tijdens de donkerste dagen van het jaar. Gek, maar ik zat meteen weer in de modus van maanden geleden. Dat valt me dan weer mee. Het is aardedonker buiten en ik tik de vellen van de vingers, zodat ik vanmiddag de kinderen kan entertainen. Thuiswerken in combinatie met schooljuf/entertainmentcentrum: ik ben het blijkbaar nog niet verleerd. Misschien is lockdown-modus wel net als fietsen. Verleren we dat nooit meer. Ik hoop van harte dat het jullie ook allemaal zo vergaat.

Lieve ouders, ik weet dat het voor velen een uitdaging is. Zeker voor vaders en moeders met kinderen die niet zonder structuur kunnen of niet kunnen stilzitten. Voor ouders die in de zorg werken en eigenlijk al een klein jaar op hun tandvlees lopen. Voor alle ouders die op onregelmatige tijden werken of verplicht op een werkplek moeten verschijnen. Voor alle ouders die het moeilijk vinden zich te concentreren met geblèr op de achtergrond. Voor iedereen die net een baby heeft en het hele ouderschap nog moet uitvogelen. En voor iedereen die snakt naar een knuffel, feestje, of in ieder geval, gewoon, een beetje normaal.

Maar hoe vervelend, spannend of onverwacht de situatie ook is, gelukkig hoeven de meesten van ons niet meer te doen dan een beetje op de kont te blijven zitten. En dat kunnen we inmiddels als geen ander. Worstenbroodjes en Netflix erbij, en we overleven ook dit grapje wel weer met zijn allen. Laten we ons best doen. Voor iedereen die zich elke dag uit de naad werkt om een einde te maken aan dit K^&-verhaal. Voor iedereen die ziek is (ook voor al die zieke mensen die niet geholpen kunnen worden op dit moment omdat er geen personeel/bedden/IC/tijd beschikbaar is). Voor iedereen die worstelt voor zijn leven.

Lieve ouders, die allemaal zo jullie best doen,

Ik wens jullie allemaal veel creativiteit, avontuur-vanuit-huis, gezelligheid met het gezin, lekkere hapjes, sarcastische memes, kortom: überfijne pyjamadagen toe.

En een fles wodka. (De slijters blijven open, goddank). Je zult 'm nodig hebben.

Zet 'm op. We can do this!

Liefs,

Franke

Geen aflevering van 'bij ons thuis' missen? Klik dan op de 'Bij ons Thuis'-tag en vervolgens op volgen.