Ilse valt nooit meer op een jaloerse man: 'Hij belde mij zesentwintig keer per nacht'

"We waren nog maar net samen, eigenlijk had ik verliefd op een roze wolk moeten zitten. Maar al heel snel kwam ik erachter hoe jaloers mijn vriend Mark was. Er was een nieuwe collega in het restaurant. Een aardige meid met wie ik gezellig kletste, en ik vroeg haar om na werktijd wat met een groepje collega’s te gaan drinken. Dat beviel Mark niet. 'Ben je verliefd op haar?' vroeg hij boos. Ik viel bijna achterover van verbazing. Ik vond het zó’n rare vraag. Verontwaardigd zei ik tegen Mark dat ik toch zeker een relatie met hem had en niet lesbisch was. Hoe kon hij dat nou denken? Ik was echt boos.

We hadden toen twee weken een relatie, en ik vond zijn gedrag enorm benauwend. Dus ik maakte het uit. Ik zei dat het allemaal te snel was gegaan tussen ons, dat we het rustig aan moesten doen en beter geen relatie konden hebben. Mark zei dat hij hoop bleef houden dat het nog goed kwam tussen ons en dat hij mij niet zomaar liet gaan. Ik had er geen idee van dat hij dat zo letterlijk meende."

"Drie jaar geleden leerde ik Mark kennen op mijn werk in een restaurant. Daar had ik een bijbaantje, hij was mijn leidinggevende. Mark was zes jaar ouder dan ik en ik keek een beetje tegen hem op. Er werkten meer jonge mensen in het restaurant en er ontstond een leuk vriendengroepje. Na sluitingstijd bleven we vaak met een stel nog wat drinken aan de bar. Of we gingen nog de stad in, naar een leuke kroeg. Mark was een echte gangmaker, gezellig en grappig. Hij was er altijd bij als er iets leuks werd gedaan en vroeg vaak of ik dan ook mee wilde. Het viel me op dat hij geregeld oogcontact met me maakte. Dat liet me niet koud, ik kreeg er kriebels van in mijn buik. Steeds vaker hadden we ook privé appcontact, en toen stelde hij voor om ook een keer iets met z’n tweetjes te doen."

Voor het eerst echt verliefd

"We gingen wat rondrijden in mijn auto en daarna deden we bij hem thuis een spelletje. We spraken vaker samen af en het duurde niet lang voordat hij me kuste. Ik was voor het eerst echt verliefd op iemand en we kregen een relatie. Officieel heeft die relatie maar twee weken geduurd. Na dat gekke voorval toen hij zo jaloers werd omdat ik die vrouwelijke collega meevroeg voor een drankje, had ik er al een einde aan gemaakt. Wel had ik nog gevoelens voor Mark. Ik hoopte vrienden te kunnen blijven, en heel misschien zat er later nog iets meer in voor ons, dacht ik toen nog naïef."

"Maar hoewel ik niet meer Marks vriendin was, bleef hij extreem jaloers en bezitterig. Dat zorgde voor een gespannen sfeer op het werk. De aanleiding voor onze ruzies was altijd zijn jaloezie. Ik hoefde maar naar een andere jongen te kijken of te lachen om een grapje, en Mark was boos. Er volgden dan knallende ruzies. Hij riep dan dat hij mij het leven zuur zou maken en ervoor kon zorgen dat ik mijn werk en mijn vrienden kwijtraakte. Als bedrijfsleider had hij die macht, dacht ik. Daar werd ik bang van.

En dus ging ik mijn gedrag aanpassen om ruzies te voorkomen. Ik werd steeds stiller en hield me in als ik met andere mannen praatte. Een ingetogen meisje werd ik, terwijl ik normaal juist druk en enthousiast ben. Ik moest vooral niet te spontaan of amicaal doen of te hard lachen, geen oogcontact maken of iets verkeerds doen. Niet dat dat kon voorkomen dat Mark boos op me werd. Anderen in ons vriendengroepje hadden niets door, maar als we alleen waren dan ging hij los. Dan was ik een slet, een hoer, dik, lelijk en ik stonk. Niemand wilde mij hebben en het was logisch dat ik zo onzeker was over mijn uiterlijk. Hij wist perfect in het inspelen op mijn pijnpunten en onzekerheden."

"Het klinkt misschien heel raar, maar tegelijkertijd gaf ik wel om hem. Want als we het weer goedmaakten, zei Mark ook lieve dingen. Dat hij van mij hield en dat ik de enige voor hem was. Dat hij altijd op mij zou wachten. Ergens vond ik dat fijn om te horen, ook omdat mijn verliefde gevoelens niet meteen waren verdwenen nadat ik de relatie had beëindigd. Nu denk ik: bizar dat ik hem niet meteen uit mijn leven heb verbannen. Maar dat is achteraf makkelijk gezegd, toen zat ik er middenin.

Anderhalf jaar heeft zijn terreur geduurd. Soms belde hij mij ’s nachts wel zesentwintig keer achter elkaar. Stom genoeg ging ik vaak de discussie met hem aan. Ik kan niet tegen onrecht, ik wilde mezelf verdedigen als ik weer eens door hem van iets idioots werd beschuldigd. Hij werd steeds bezitteriger en controleerde alles. Via Snapchat had ik mijn locatie aanstaan. Zo hield hij in de gaten waar ik was. Dan kreeg ik weer een appje: 'Wat doe je in het dorp?' Als hij op WhatsApp zag dat ik online was maar niet meteen op zijn berichten reageerde, dan vroeg hij met wie ik aan het praten was. Hoe vaak ik ook tegen Mark zei dat ik geen relatie met hem wilde, hij bleef roepen dat hij mij als zijn vriendin wilde. Gék werd ik ervan."

"Op een avond waren we met de hele vriendengroep op een feest in ons dorp geweest. Iedereen ging nog naar de afterparty bij een vriendin thuis. Ik liep daar samen met mijn beste vriend Sjors naartoe. Mark was daar al, en naar zijn zin kwam ik daar veel te laat aan. Hij was achterdochtig en flipte compleet toen hij mij en Sjors zag omdat hij dacht dat ik iets met hem gedaan had. Hij schold me helemaal stijf, dit keer waar iedereen bij was. Mijn vrienden waren in shock.

Pas toen heb ik mijn beste vriend in vertrouwen genomen en verteld dat dit veel vaker gebeurde. Sjors was verbijsterd. Hij zei dat dit niet normaal was en dat ik dit niet moest pikken. Zijn woorden deden mij goed. Ik was al bijna gewend aan de scheldpartijen van Mark, maar dit was de bevestiging dat zijn gedrag bizar was."

'Ik hoef jou nooit meer te zien!'

"Niet veel later werkte ik achter de bar van een groot feest van de voetbalvereniging van mijn vader. Ik had wat vrienden uitgenodigd en Mark kwam ook mee. Er was goede muziek en er waren alleen maar leuke en gezellige mensen. Ik zag Mark in de menigte staan – hij was als enige ongemakkelijk en slechtgehumeurd - en besefte plots dat hij daar helemaal niet bij hoorde. Dat hij totaal niet het type jongen was dat bij mij paste. Wat een eyeopener.

Toen het feest was afgelopen en ik terug naar huis fietste, reed Mark met me mee. Weer kregen we woorden, dit keer omdat hij mij met een oude bekende had zien praten. Ineens was ik er zó klaar mee. 'Ik hoef je nooit meer te zien!', riep ik naar hem. En dat was ook zo. Op dat moment ging de roze bril af en praatte ik zijn gedrag niet meer goed. Mijn grens was eindelijk bereikt."

"Gelukkig was Mark al eerder weggegaan bij het restaurant, dus op het werk zag ik hem niet meer. Meteen blokkeerde ik hem op alle social media. Ik heb na een tijdje nog één bericht van hem gehad, dat hij een nieuwe baan had. 'Fijn voor je', antwoordde ik. Toen heb ik hem ook op WhatsApp geblokkeerd. Het ging me daarna niet in de koude kleren zitten, die hele periode met hem. Ik was ontzettend onzeker geworden. Zo was ik steeds bang dat mijn vrienden mij eigenlijk ook maar stom vonden en niet met mij om wilden gaan.

Ik vertrouwde niemand meer. Zelfs mijn ouders niet. Ik durfde mijn moeder niet te vertellen hoe slecht Mark mij had behandeld, uit angst dat het toch via via bij hem terecht zou komen en dat hij mij een keer na mijn werk op de parkeerplaats zou opwachten. Daar ben ik soms nog steeds bang voor, eerlijk gezegd. Soms krijg ik de melding dat hij op mijn LinkedIn kijkt, dan zit meteen mijn hart in mijn keel."

Bezitterige mafketel

"Inmiddels gaat het een stuk beter met mij. Samen met een psycholoog werkte ik eraan om het vertrouwen in mezelf en in anderen terug te krijgen. Aan een nieuwe relatie moet ik voorlopig niet denken. Ik durf me daar niet meer voor open te stellen, maar hopelijk verandert dat nog in de toekomst. Op dit moment hou ik me bezig met andere dingen. Ik heb net mijn motorrijbewijs gehaald dus ik geniet enorm van mooie ritjes maken, en ik heb geweldige vrienden die mij steunen. Dat is goud waard.

Ik heb een waardevolle les geleerd. Nooit meer zal ik zo’n jaloerse, bezitterige mafketel in mijn leven toelaten. En nooit meer laat ik het zo ver komen dat iemand mij zo probeert te breken. Achteraf voelde ik al na twee weken verkering dat het niet goed zat. Mijn gevoel en intuïtie liegen niet. Voortaan moet ik daarop vertrouwen."

Wil je geen aflevering van deze rubriek missen? Klik dan op de Nooit Meer-tag hieronder en vervolgens linksboven op 'Volgen'.

Nooit meer? 

Wil jij ook je verhaal kwijt en vertellen wat je 'nooit meer' wil meemaken, doen of juist laten? We zijn benieuwd naar jouw verhaal. Mail ons op weekendmagazine@rtl.nl