Jan-Anne wil zijn sociale kring nooit meer uitbreiden: 'Voel me goed bij het alleen zijn'
In deze wekelijkse rubriek vertellen mensen over iets dat zij 'nooit meer' willen meemaken, nooit meer willen doen of juist nooit meer willen laten. Deze week: volle kroegen, veel mensen over de vloer en een druk sociaal leven: ook zonder corona zoekt Jan-Anne (60) dit niet op. Hij heeft geen vrienden en houdt bewust zijn kring klein, naar zijn volle tevredenheid.
"Ik ben helemaal niet zielig, of eenzaam. Waarschijnlijk denken veel mensen dat, als ze horen over mijn levensstijl. Het is ook anders dan hoe de meesten leven, en in deze maatschappij lijkt iedereen een drukke en volle agenda te moeten hebben, met veel vrienden en andere contacten.
Ik heb er al lang geleden voor gekozen om daar niet aan mee te doen, simpelweg omdat ik daar niet gelukkig van word. Het is mijn zeer bewuste én definitieve keuze om voor altijd vrijgezel te blijven en voor altijd een erg klein sociaal netwerk te hebben dat ik nooit meer zal uitbreiden."
"Ik groeide op in een hecht gezin met drie kinderen. We hadden het goed en gezellig samen. Wel was ik als jong kind erg vaak ziek. Toen ik vijf was, kreeg ik een zware voorhoofdsholteontsteking. Een jaar later kreeg ik veel last van buikpijn. Pas later werd ontdekt dat ik een blindendarmontsteking had. Ik ben toen geopereerd, maar de omliggende ingewanden waren ook aangetast. Weken lag ik in het ziekenhuis.
Door al dat ziek zijn, was ik vaak niet op school en miste ik het contact met mijn klasgenoten. Toch had ik op de lagere school wel een paar vrienden. Maar als zij op mijn verjaardag kwamen, was het mij al snel te veel en te druk. Ik vond het toen ook al fijn om op mezelf te zijn. Ik kon me prima vermaken met Lego of het lezen van boeken. Na de lagere school verwaterde het contact met mijn vriendjes, die naar andere scholen gingen."
Nooit een kroeg of disco van binnen gezien
"Ook op de middelbare school had ik een paar vrienden. Zij kwamen weleens bij mij thuis en ik bij hen. Met een vriend ging ik met de trein dagjes weg, bijvoorbeeld naar Zeeland of logeren bij zijn tante in Friesland. Toen ik wat ouder werd, kregen veel andere jongens interesse in meisjes of in het nachtleven. Zelf heb ik die behoefte nooit gehad. Tot op de dag van vandaag heb ik nog nooit een kroeg of disco van binnen gezien. Met verkering krijgen was ik ook niet bezig, ik ging niet achter de meisjes aan."
'Op een gegeven moment besefte ik dat ik eigenlijk geen vrienden meer had.'
"Na de middelbare school verloor ik het contact met de vrienden die ik daar had. Ik volgde de MEAO, en daarna was het mijn prioriteit om een baan te vinden. In die tijd was het crisis en het werk lag niet voor het oprapen. Ik was dus vooral druk met solliciteren. De twee vrienden die ik op de MEAO had gehad, zag ik daarna niet meer. En eerlijk gezegd heb ik daar zelf ook niet mijn best voor gedaan. Ik maakte een paar groepsreizen en ontmoette dan leuke mensen met wie ik daarna nog contact hield, maar ook dat verwaterde na een tijd."
Niet mensenschuw
"Op een gegeven moment besefte ik dat ik eigenlijk geen vrienden meer had. En tegelijk realiseerde ik me dat ik die ook niet miste. Ik had er geen behoefte aan. Het is niet zo dat ik mensenschuw ben en niemand spreek. Ik ben gelovig en twee keer per maand bezoek ik een Bijbelkring – al ligt dat wegens corona al lange tijd stil. Ook heb ik een kennis of hoe je het ook noemt, met wie ik soms afspreek. Dan gaan we samen wandelen en soms barbecueën.
Verder spreek ik mijn familie geregeld. Dat is voor mij genoeg. Op verjaardagen heb ik altijd moeite om me te concentreren als er veel mensen komen. De gesprekken gaan kruiselings en soms vind ik het moeilijk om dan de gesprekken te volgen. Liefst ga ik naar verjaardagen waar weinig mensen zijn."
"Ook in moeilijke tijden mis ik het hebben van vrienden niet. Tien jaar geleden overleed mijn vader, mijn moeder ben ik vorig jaar verloren. Ik kreeg toen gelukkig medeleven vanuit de kerk en mijn familie, dus ik stond er niet alleen voor. Ook het hebben van een partner mis ik niet. Slechts een keer heb ik jaren geleden een date gehad, via een site. Maar toen besefte ik dat ik me helemaal niet wil binden aan iemand. Het is niet zo dat ik alleen voor mezelf leef en egoïstisch ben, maar ik voel me goed bij het alleen zijn."
Autistische trekjes
"Toen ik een paar jaar geleden op zoek was naar een nieuwe baan, kreeg ik een persoonlijke test om te kijken wat voor werk bij mij zou passen. Uit die test bleek dat ik wat autistische trekjes heb. Daar zal het ook mee te maken hebben dat ik maar weinig mensen in mijn leven nodig heb. Die uitslag verbaasde mij trouwens niet. Ik hou van structuur en kan niet goed multitasken. Verandering en nieuwe dingen vind ik lastig.
Vier jaar lang was ik werkloos, dat vond ik moeilijk. Maar sinds drieënhalf jaar werk ik als postbezorger en administratief medewerker bij een postbedrijf. Het is leuk en afwisselend werk, en ik heb fijne collega’s. Die zie ik alleen op het werk, en dat is prima. Ik ben zuinig op mijn baan en hoop dit tot mijn pensioen te kunnen doen. De afstand tussen mijn woonplaats en werk is ongeveer veertien kilometer. Iedere morgen sta ik om half zes op en vertrek ik rond half zeven met de fiets naar mijn werk. Heen en terug is dat dus bijna dertig kilometer. ’s Avonds ben ik dan vaak erg moe en heb dan ook geen zin om ergens naar toe te gaan."
"Mijn zeer kleine sociale netwerk zal ik nooit meer uitbreiden, omdat ik geen enkele behoefte heb aan een relatie of aan vrienden. Het wordt mij snel te veel en te druk. Ik heb er geen enkele moeite mee dat ik geen vrienden heb. Ik kan me prima in mijn eentje vermaken. Overdag werk ik, ik heb de Bijbelkring en het contact met mijn kennis en familie. Dat is alles."
Open en eerlijk over levensstijl
"Twee jaar geleden deed ik mijn verhaal op een bijeenkomst over eenzaamheid. Daar waren professionals aanwezig, die mijn verhaal bijzonder en een eyeopener vonden. Later heb ik over mijn levensstijl verteld in een interview aan een plaatselijke krant. Daar kreeg ik veel positieve reacties op. Mensen vonden mij open en eerlijk. Dat was best een opluchting, want ik was bang dat mensen mij raar zouden vinden.
Maar je hoeft niet naar de pijpen van de maatschappij te dansen. Iedereen maakt zijn eigen keuzes en we moeten dat van elkaar accepteren. Ik ben erg tevreden met mijn leven. Lekker werken en ’s avonds een goed boek of de krant lezen, daar ben ik heel blij mee."
Wil je geen aflevering van deze rubriek missen? Klik dan op de Nooit Meer-tag hieronder en vervolgens linksboven op 'Volgen'.
Nooit meer?
Wil jij ook je verhaal kwijt en vertellen wat je 'nooit meer' wil meemaken, doen of juist laten? We zijn benieuwd naar jouw verhaal. Mail ons op weekendmagazine@rtl.nl