Ingeborg: 'Ik ken totaal geen angst voor de dood'
De dood hoort bij het leven, al staan we daar liever niet te lang bij stil. Denk jij wel eens na over de soundtrack van je leven? Elke week geeft een lezer een inkijkje in diens slotakkoord. Omdat muziek je laat voelen tot in je diepste vezels, op de mooie momenten en de verdrietige. Ingeborg (52), leerkracht en pedagoog uit Maastricht, verlaat deze wereld het liefst op een filmische manier.
Welk nummer wil je sowieso laten horen op je eigen afscheid?
"The Funeral van Ennio Morricone."
Je hebt niet alle cookies geaccepteerd. Om deze content te bekijken moet je deaanpassen.
Waarom juist dit nummer?
"Ik ben een groot filmliefhebber, en al helemaal als ze gebaseerd zijn op een waargebeurd verhaal. Dit nummer komt uit The American Sniper, een film over een militair die in de kracht van zijn leven vecht voor zijn land en uiteindelijk op uiterst verdrietige wijze sterft. Toen dit nummer voorbijkwam in de film, bij een ontroerende scène, wist ik het meteen: dit nummer wil ik op mijn begrafenis.
En dan het liefst live, net als de andere nummers op mijn lijstje voor later. Dat maakt een afscheid wat levendiger vind ik, en geeft ook het perspectief dat het leven ook na die dag weer doorgaat. Je krijgt de persoon die je gaat missen er niet mee terug, maar je mag als achterblijver nog steeds jouw geluid laten horen."
Wat zegt het over je leven?
"Ik ben een gelovig mens en ik geloof ook dat het niet ophoudt bij de dood. Als ik sterf vindt er ergens anders een nieuw leven plaats, iets waar ik me ook op kan verheugen. Ik geloof totaal niet dat het zwart en eindig is na de dood, ik zou het liever een nieuw begin noemen. De plek die ik als de hemel zie is een hoopvolle plek, met gouden straten, bloeiende bloemen en een zonnetje. Daar is geen pijn, verdriet en ziekte, maar een ontmoetingsplaats voor de mensen die ik nu mis, zoals mijn oma en mijn schoonvader. Dit beeld biedt mij een houvast in mijn leven, ik ken dan ook totaal geen angst voor de dood.
Wel zou ik het verdrietig vinden dat mijn kinderen hun moeder moeten missen, als het nu al zover zou zijn. Het mag ook best een vrolijke boel zijn, die dag. Bezoekers hoeven echt niet in het zwart te komen, dat vind ik veel te deprimerend. Liever allemaal in het wit, of met een bloemcorsage, die ik zelf ook altijd draag."
"Dit is wie ik ben. Mijn geloof geeft me houvast, al is het echt geen appeltje-eitje. Ik woonde veertien jaar met mijn gezin in Australië, een fantastisch mooi land, totdat ik voelde dat ik terug naar Nederland moest, naar het zuiden. Het werd Maastricht, terwijl mijn man en ik uit het noorden en de randstad komen, maar het moest. Als het niet zo weeïg klonk, zou ik zeggen dat het een roeping was. Sommigen noemen het intuïtie, voor mij is het de stem van God. Gelukkig wilde mijn gezin wel mee, want weerstand bieden tegen die stem is nog zwaarder dan er gehoor aan geven.
Eenmaal hier ging ik aan het werk en maakte ik muziek, maar weer kwam daar die stem die zei: ga de politiek in. Dus nu ben ik kandidaat voor de Provincie, voor de ChristenUnie. We gaan mogelijk voorlopig nog geen zetel halen hier in Limburg, maar toch stop ik op dit moment al gauw twintig uur in de week in mijn vrijwilligerswerk voor de partij. Ik ben niet zo’n volgzaam type, maar hiervan voel en weet ik dat ik het moet doen."
Waar luister je het liefst naar muziek?
"Fietsend, zeker als het langer dan 20 minuten is. Ik heb altijd oortjes met muziek in. Instrumentaal als ik me moet concentreren, dan zoek ik op Spotify zo’n lijst met relax and study. Verder luister ik veel filmmuziek en ook klassiekers als Bruce Springsteen, Billy Joel en Frank Boeijen. Maar alleen als ik vrij ben, want als ik tijdens mijn werk muziek luister met teksten, dan schrijf ik alles op wat ik hoor."
Hoeveel lijstjes heb je op Spotify?
"Ik heb maar tien lijsten, maar wel hele lange. Die zet ik altijd op shuffle, zodat ik niet weet wat ik krijg."
Wat is je guilty pleasure?
"Sowieso discomuziek. En: Wham is wel het meest fout. Typisch jeugdsentiment, mijn kamer hing helemaal vol met posters. Ik ken de woorden nog steeds uit mijn hoofd. Tijdens het schoonmaken luister ik graag naar George Michael en andere helden uit de 80's. Dat was echt mijn tijd. Ik was als puber best heel happy. Ik liep ook met getoupeerd haar en opgerolde pijpen. Die tijden zijn gelukkig voorbij, maar de liefde voor George blijft."
Meedoen?
Welk nummer moet er op jouw uitvaart worden gedraaid? En wat zegt dat over jouw leven? Wil je meedoen aan deze rubriek, mail dan je verhaal naar hanneke.mijnster@rtl.nl