Marlon: 'Alsof ik het moederschap in mijn eentje niet zwaar mag vinden'

"De eerste vijftien jaar van mijn volwassen leven heb ik de wereld verkend. Veel gereisd, in het buitenland gewoond en daar gewerkt. Liefdes kende ik ook, mannen en vrouwen, maar nooit langer dan een jaar of wat. Ik datete met vrije vogels net als ik, en waardeerde de liefde van het moment net zo vol als een liefde die mogelijk voor het leven was. Ik keek niet zo ver vooruit.

Totdat ik in mijn - op zich prima - relatie met Jay overvallen werd door kletterende eierstokken, zoals Jochem Myjer het zo grappig noemt. Een niet te negeren kinderwens drong zich aan me op, maar Jay wilde er niks van weten. Hij wilde een vrij leven, en dat begrijp ik ook. Maar goed, ik was inmiddels 39 en wist dat ik weinig tijd om te pruilen had. Op een bijna zakelijke manier bombardeerde ik mijn kinderwens tot een project met de hoogste prioriteit, en ging ik op zoek naar een donor."

"Via een Deense spermabank vond ik een match. Ik hield Jay op de hoogte van mijn stappen en plannen, en ondertussen zagen we elkaar nog steeds. We hadden ook nog seks, maar altijd met condoom. Ik wilde ook mezelf niet in de verleiding brengen om mijn wens en zijn weigering op de spits te drijven.

Het moment dat ik mezelf insemineerde, met een spuitje en een rietje gewoon op mijn eigen bed, voelde ik me sterker dan ooit. Ik ging gewoon een kind maken. Dat bleek tegelijkertijd het moment waarop mijn relatie met Jay definitief sneuvelde. Het was niet anders, dit was mijn pad."

Huisje-boompje-beestje-geluk

"De eerste poging was meteen raak. Zie je wel, dacht ik, dit moet zo zijn. Ik voelde me fantastisch tijdens mijn zwangerschap en genoot gloeiend van het leven. Een nieuwe liefde diende zich aan en het eerste jaar van Nena’s leven was ze bij me. Een mooie tijd waarin ik proefde van het huisje-boompje-beestje-geluk. Maar ze nam een baan aan in San Francisco, en vroeg niet of Nena en ik mee wilden. Sindsdien doe ik het honderd procent alleen."

Zesjarige dramaqueen 

"Mijn meisje en ik zijn de basis. Met drie oppassen, vier dagen bso en af en toe logeren bij mijn ouders past het allemaal precies qua werk en sociale verplichtingen. Toch zit ik bijna elke avond en elk weekend alleen met haar. En dat is zwaar. Nena is een lieverd, maar met haar zes jaar soms ook een dramaqueen. Als ik moe uit werk kom, moet koken en wassen, moet voorlezen en haar haren moet wassen, dan is mijn lontje soms te kort om gezellig te blijven.

Op die momenten mis ik het gedeeld ouderschap. Een partner die aanbiedt om het even over te nemen, of die me een spiegel voorhoudt en zegt wat ik anders moet doen. Onlangs opperde school een adhd-onderzoek, omdat Nena zo snel afgeleid is in de klas. Dan kan ik niet even overleggen met die donor, nee."

Best eenzaam

"Eerlijk gezegd heb ik daar wel te makkelijk over gedacht toen ik besloot om zwanger te worden. Ik doe en besluit altijd alles alleen en soms voelt dat best eenzaam. Zelfs met drie oppassen heb ik weinig bewegingsruimte, want ze moeten allemaal maar net kunnen en bijna niemand wil zich op zaterdag vastleggen. En als ik dan oppas heb, dan moet ik zelf vroeg naar huis om haar af te lossen. Dat geeft niet, maar het is wel zwaar en dat lijkt niemand te begrijpen."

"Laatst was een collega anderhalve week zonder man, en vroeg een andere collega of ze het wel redde in haar eentje. Met een zoon van veertien nota bene. Toen ik lachte en zei dat ik het altijd alleen rooi met Nena, riepen ze allebei dat dat anders was, want ik had er zelf voor gekozen. Alsof ik het daarom niet zwaar mag vinden. Of dat het door mijn eigen keuze ineens vanzelf gaat. Natuurlijk niet."

Op drie datingapps

"Ik zou graag een partner willen, voor mezelf en ook voor Nena. Ze heeft genoeg vriendinnetjes, maar zit ook elk weekend met mij opgescheept. Een nieuwe relatie zou de dynamiek tussen ons goed doen, daar ben ik van overtuigd. Ik zit nu op datingapps Tinder, Bumble en Inner Circle en ik ben ervan overtuigd dat er, via welke weg dan ook, iemand op ons pad komt. Tot die tijd geniet ik vol van Nena, want zij is de enige die ik echt nooit zou willen missen."

De namen in dit artikel zijn gefingeerd. Hun echte namen zijn bekend bij de redactie. 

Gezocht: Liefdeslessen 

Voor de rubriek Liefdesles op RTL Nieuws Lifestyle zoeken we mooie, kwetsbare, grappige, inspirerende en goudeerlijke liefdeslessen. Een inzicht, een reflectiemoment. Liefst met hand in eigen boezem. Bleek je uiteindelijk zelf degene met bindingsangst? Had je nooit voor de liefde moeten emigreren of bleek een samengesteld gezin toch een illusie? Journalist Hanneke Mijnster wil je er graag alles over vragen. Vertellen mag anoniem. Mail naar: hanneke.mijnster@rtl.nl.