Hella: 'Dit co-ouderschap is bijna polyamorie, maar dan zonder seks'
Iedere week delen we een openhartige en goudeerlijke liefdesles van een lezer. Omdat de liefde alleen maar mooier wordt als je deelt. Na haar scheiding kocht Hella (42) het huis pal naast haar ex. Ideaal voor de kinderen, maar nu die groter zijn en Hella en haar ex allebei met hun nieuwe liefde wonen, soms ook te veel van het goede.
"Soms zou ik willen dat iemand me zes jaar geleden had gewaarschuwd en had gezegd: 'doe het niet, zo hecht met je ex'. Al betwijfel ik of ik had geluisterd. Paul en ik gingen na dertien jaar uit elkaar omdat ik verliefd werd op Richard. Ik was niet op zoek, het gebeurde gewoon. Wat ik ook probeerde, er was niks tegen te doen.
Je hebt altijd een keuze, vond ik. Maar geen contact met Richard was ondoenlijk en vrienden zijn zonder liefde te tonen, ook. Ik heb het meteen verteld aan Paul. Sorry gezegd, geopperd dat we in therapie zouden gaan. Ook al hadden we het goed samen. Maar ik dacht ook: omdat deze verliefdheid me zo overviel, misschien betekent dat toch iets? Zit er iets fout?"
"Het hoefde niet voor Paul. Hij is spiritueler dan ik en zei: 'Ga maar. Onze tijd is nu voorbij en het was goed zoals het was.' Een betere reactie kon ik me niet wensen. Toch knaagde m’n schuldgevoel enorm. Dus toen Paul voorstelde om het huis van de buren te kopen, stemde ik toe.
Zij vertrokken naar Australië en wilden hun stek wel onderhands aan ons verkopen. Geen makelaarskosten en een fantastisch plan voor onze kinderen, die toen 6 en 8 waren. Ik dacht er verder niet over na en was vooral opgelucht. Paul kocht het tweede huis via zijn zaak en ik zou huur betalen aan hem."
Geen kinderen missen
"Het werd een co-ouderschap voor in de boekjes. We klusten samen in het tweede huis, waar ik introk en Richard kwam bij mij wonen. De kinderen, ook de twee dochters van Richard, waren de helft van de week en om het weekend bij ons. Als ze bij Paul waren en mijn dochter per se haar roze trui aan wilde, kon ze die gewoon bij mij uit de kast komen pakken.
Donderdag is onze kindvrije dag, dan zijn Richard en ik vaak weg. Maar op de andere dagen zie ik ze eigenlijk altijd wel even. Heerlijk. Dat hele pijnlijke verdriet van de kinderen missen omdat ze bij papa zijn, is me door deze oplossing bespaard gebleven. Ik ben er trots op dat we dit kunnen, met z’n allen. Een extended family."
"We vieren kerst en verjaardagen samen, en zitten zeker eens per maand met z’n allen aan tafel. Paul heeft inmiddels ook een nieuw lief, waar we het allemaal goed mee kunnen vinden. Als ik verhalen hoor over vechtscheidingen en ouders die weigeren om hun kind tot de voordeur van hun ex te brengen, dan denk ik: kijk toch eens hoe het ook kan."
Bijna-huisgenoten
"Het enige jammere is dat het nu vrij moeilijk loskomen is van Paul. Het is fijn dat we zo goed kunnen regelen, vieren en zorgen met z’n allen, maar na zes jaar gescheiden zijn en twee nieuwe partners mag het ook wel wat losser. Ik ben me ervan bewust dat ik altijd met Paul verbonden blijf dankzij onze kinderen, maar soms voelt het alsof hij automatisch deel uitmaakt van mijn toekomst en dat voelt niet passend.
We zijn nu nog steeds bijna-huisgenoten. Paul vraagt wanneer ik mijn verjaardag vier en gaat er automatisch van uit dat hij ook komt. Hij deelt zijn sores met me en steunt me daarnaast ook als ik het moeilijk heb. Dat is lief, heus, maar het voelt ook beklemmend soms. Als een herhaling van oude zetten."
"Als we verhuizen stort de hele constructie in elkaar. Alsof we voor de tweede keer scheiden."
"Met deze constructie die voor de kinderen zo goed was, en is, heb ik mezelf behoorlijk vastgezet. Soms kijk ik op Funda, naar huisjes in het bos, of een verlaten dijkje in Friesland. Daar zou ik zo willen wonen met Richard. We hebben allebei een vrij beroep en kunnen overal aan de slag.
Maar dan stort de hele constructie in elkaar. Alsof we voor de tweede keer scheiden. Dit co-ouderschap is zo’n succes dat het bijna een polyamorie is, maar dan zonder seks."
Luxeprobleem
"Voor het bedrag dat we aan Paul betalen aan huur, kunnen we nooit een huis kopen, zelfs niet in diep donker Groningen. Dus ik tel ze, m’n zegeningen, en dagdroom af en toe over een huisje in het groen. En herhaal geregeld tegen mezelf dat ik het hier over een luxeprobleem heb."
De namen in dit artikel zijn gefingeerd. Hun echte namen zijn bekend bij de redactie.
Gezocht: Liefdeslessen
Voor de rubriek Liefdesles op RTL Nieuws Lifestyle zoeken we mooie, kwetsbare, grappige, inspirerende en goudeerlijke liefdeslessen. Een inzicht, een reflectiemoment. Liefst met hand in eigen boezem. Bleek je uiteindelijk zelf degene met bindingsangst? Had je nooit voor de liefde moeten emigreren of bleek een samengesteld gezin toch een illusie? Journalist Hanneke Mijnster wil je er graag alles over vragen. Vertellen mag anoniem. Mail naar: hanneke.mijnster@rtl.nl.