'Nooit meer schelden met kanker': Angelo zet de missie van zijn overleden zoon (18) voort

Door Anne Broekman·7 november 2025·Aangepast: 7 november 2025

RTL

In deze wekelijkse rubriek vertellen mensen over iets dat zij 'nooit meer' willen meemaken, nooit meer willen doen of juist nooit meer willen laten. Deze week: in vier maanden tijd verloor Angelo Boonman (46) zowel zijn zoon als zijn vrouw aan kanker. Dat deze ziekte vaak als krachtterm wordt gebruikt, doet hem pijn. Daarom wil hij dat dit stopt.

"Het is extreem wat ons is overkomen, en eigenlijk heb ik er nog steeds geen woorden voor. Dit verlies omschrijven is niet te doen. Met een ongeneeslijk ziek kind zaten mijn vrouw en ik al op een dieptepunt. Toen zij ook nog eens kanker bleek te hebben, hadden we de allergrootste nachtmerrie van iedere ouder al meegemaakt.

Tegenwoordig heb ik een nieuw motto dat voor mij erg belangrijk is: het gaat er niet om dat je af en toe geluk hebt in je leven, je moet vooral geen pech hebben. Die pech hebben wij helaas twee keer gehad."

Yvonne was verslaafd aan harddrugs, haar kinderen werden uit huis geplaatst: 'Ik ging kapot'

"Onze zoon Devano (hij werd 18 jaar, red.) was zo veel meer dan zijn ziekte. Hij had een mooie kijk op het leven, maakte zich niet snel druk. Toen hij acht was, werd er voor het eerst een hersentumor bij hem geconstateerd. Toen nog operabel en goedaardig.

Deze ervaring zorgde ervoor dat Devano heel goed wist dat het leven zomaar voorbij kan zijn. Hij wilde daar dus maximaal van genieten, zeker toen op zijn zestiende bleek dat de kanker terug groeide en dit keer ongeneeslijk was."

Nooit in de slachtofferrol

"Devano keek niet naar wat hij niet meer kon, maar juist naar wat wél mogelijk was. Op een gegeven moment kwam hij blijvend in een rolstoel terecht, hij kon nooit meer lopen. Maar dezelfde avond dat wij dit in het ziekenhuis te horen hadden gekregen, wilde hij naar buiten. Naar zijn vrienden, zoals altijd. 'Dan duwen ze mij wel', riep hij.

Typisch Devano. Nooit klaagde hij, nooit ging hij in de slachtofferrol zitten. Daar had ik zo veel respect voor. In het begin vroeg ik me af of hij de ernst van de situatie wel begreep of dat hij misschien een masker ophield. Maar niemand houdt dat tien jaar vol. Hij was gewoon écht zo. Zijn nuchtere houding – 'we kunnen er toch niets aan veranderen'- hielp zijn moeder Angelique, zijn zusje Milana en mij om dit te kunnen dragen."

'Kk-mooie schoenen', Devano (18) heeft tumor en is schelden met kanker zat

"Overal om zich heen hoorde Devano dat mensen, vooral jongeren, scholden met kanker. Het was kanker leraar dit, kanker regen dat. Maar ook als 'positief' woord: kanker vette sneakers. Dit deed hem pijn. 'Ze zouden eens op de afdeling oncologie moeten kijken', zei hij.

Maar blijkbaar wordt de krachtterm 'kanker' niet met de ziekte geassocieerd, het is losgetrokken van elkaar. Het is genormaliseerd, ook door het woordgebruik van artiesten in nummers en van schrijvers van bekende series. Dit terwijl heel veel mensen met kanker te maken krijgen, zelf of in hun omgeving, en het heel kwetsend en onnodig is."

Stop schelden met KK

Devano wilde hier iets tegen doen. Zo kwamen we op het idee van de stichting 'Stop Schelden met KK' (RTL Nieuws sprak Devano vorig jaar nog hierover, red.). Hij had heel goed voor ogen wat hij hiermee wilde: niet als politieagent op scholen jongeren zeggen wat ze niet mogen doen, maar hen een spiegel voorhouden door te vertellen wat het met mensen doet als je met kanker scheldt en hoe dit overkomt."

"Samen hielden we presentaties op scholen en bij clubs. Devano maakte altijd diepe indruk op de leerlingen in de klassen. Ze zagen hem in zijn rolstoel zitten, ze hoorden zijn spraakgebrek. Zeg dan nog maar eens tegen hem dat je zijn kleren 'kanker mooi' vindt, vroegen we de leerlingen dan. Vaak zagen we dan hen schrikken en het besef indalen."

Angelo gaat door met de stichting van zijn zoon Devano. "De eerste presentatie zonder hem was lastig."

"In ons gezin bespraken we alles openlijk met elkaar. Dan gingen we met z’n vieren aan tafel zitten en was niets taboe. Soms waren die gesprekken vooral praktisch van aard, over hoe Devano zijn uitvaart wilde en hoe het met ons verder moest.

Zo deden we het ook toen Angelique vorig jaar september uitgezaaide long- en botkanker bleek te hebben en meteen palliatief behandeld werd. De grond werd onder onze voeten weggeslagen toen we deze diagnose kregen."

"Devano kreeg bestralingen, Angelique een chemokuur. Haar bed werd naar de kamer van Devano gereden, zodat ze samen waren."

"Er liepen twee trajecten naast elkaar. Devano kreeg bestralingen, Angelique een chemokuur. Haar bed werd naar de kamer van Devano gereden, zodat ze samen waren. Door de openheid tussen ons allen, hadden zij veel steun aan elkaar. Moeder en zoon spraken af na hun dood voor elkaar te blijven zorgen en met ons mee te kijken. Milana en ik beloofden hetzelfde te doen.

Angelique en Devano geloofden dat zij weer samen zouden zijn, en ook ik ben daarvan overtuigd. Deze gedachte gaf ons allemaal veel steun en troost. In januari overleed Devano, vier maanden later namen we afscheid van Angelique."

Verdrietig en veerkrachtig tegelijk

"Als mensen aan mij vragen hoe het met me gaat zeg ik: relatief goed. Eigenlijk is niets meer zo mooi, leuk en goed als voordat ik mijn zoon en vrouw verloor. De pijn en het verdriet zijn immens als zoiets je overkomt. Daar kun je niets aan veranderen.

Maar een deel heb ik wel zelf in de hand, namelijk of ik depri op de bank blijf zitten of dat ik doorga. Milana en ik proberen zo veel mogelijk alles te blijven doen zoals we altijd deden. Ze sport, gaat naar school, heeft logeerpartijen met haar vriendinnen en maakt lol ondanks haar pijn. Ze is dertien jaar, verdrietig en veerkrachtig tegelijk."

Marie en Marloes kregen op jonge leeftijd longkanker: 'Het is gewoon pure pech'

"Ik ga door met de stichting en met onze missie. Devano blijft het boegbeeld en mijn motivator om door te gaan. De eerste presentatie zonder hem was lastig, maar ik kan nog altijd zijn verhaal vertellen. Eigenlijk is hij er dan wel bij, dat maakt het mooi om dit te blijven doen."