Chantal werd jarenlang dagelijks mishandeld door haar vriend: 'Hij dreigde m'n ouders te vermoorden'

"Het stomme is: ik viel eigenlijk niet op Ferry. Hij was mijn type niet, met zijn witblonde haar en gekke sikje. Ik was vijftien, hij negentien toen we elkaar leerden kennen in ons plaatselijke zwembad. Hierna deed hij veel moeite om mij te blijven zien, zo kwam hij een keer door een hevige regenbui naar mijn huis. Zo lief. Ik kreeg gevoelens voor hem en vroeg hem verkering: 'Wil je mijn eerste vriendje zijn?' 

Achteraf heb ik vaak gedacht: had ik maar gehandeld naar mijn eerste indruk en nooit iets met hem begonnen. Dat had me veel ellende, pijn en trauma gescheeld."

"De eerste twee jaar van onze relatie waren echt leuk. Mijn vader was erg beschermend en zag Ferry in eerste instantie door ons leeftijdsverschil niet zo zitten. Maar toen Ferry vaker over de vloer kwam en een goede indruk maakte, stond niets onze relatie in de weg. 

Trots liet Ferry mij aan iedereen zien. We deden leuke dingen samen, gingen naar festivals en de bioscoop en Ferry nam mij elke maand mee uiteten om onze relatie te vieren. Heel lief en romantisch."

Einde vriendschap

"Toch had mijn beste vriendin Ramona haar bedenkingen over hem. Ze vertrouwde Ferry niet, ze kreeg een naar en ongemakkelijk gevoel bij hem. Daar waarschuwde ze mij voor, maar echt goed uitleggen kon ze het niet. Ik zei dat ze maar beter weg kon gaan als ze onze relatie niet steunde. Ik snapte haar probleem niet, Ferry maakte mij toch gelukkig? 

Zeker omdat ik mijn hele jeugd flink ben gepest, was hij voor mij alles waar ik van droomde. En zo kwam er een eind aan een vriendschap die ik al had sinds ik peuter was. Ramona was mijn enige vriendin. Daarna trok ik nog meer naar Ferry en zijn vrienden en familie. Ik was altijd bij hem, dat wilde hij ook graag. Nu zie ik in dat toen al het claimerige begon. Ik kreeg niet eens de kans om nieuwe vrienden te maken."

"Na twee jaar werd de sfeer grimmiger tussen ons. Inmiddels woonde ik bij Ferry. Steeds vaker maakte hij gemene opmerkingen als we ergens ruzie over hadden. Dan zei hij dat ik dik en lelijk was en toch niemand beters kon krijgen. En dat als ik bij hem zou weggaan, ik op straat zou staan omdat mijn ouders mij toch niet terug wilden. Ik was zeventien en naïef, dus ik geloofde hem. Door zijn kleineringen brokkelde mijn zelfvertrouwen af."

De eerste klap

"De eerste klap weet ik nog als de dag van gisteren. Ik stond in de keuken te koken. Ferry en ik kregen ruzie over het avondeten. Ik had gehaktballen gehaald in plaats van slavinken. Hij ging helemaal door het lint toen ik de gehaktballen in de pan gooide. Ineens haalde hij uit, hij sloeg me vol in mijn gezicht. Ik was verbijsterd.

Meteen putte Ferry zich uit in excuses: duizendmaal sorry, hij had dit nooit mogen doen. Toen ging hij snel naar de winkel om een bos bloemen te halen. Daarna begon de emotionele chantage. Als ik hem zou verlaten, had hij niets om voor te leven en zou hij er een einde aan maken. Dat wilde ik niet op mijn geweten hebben, dus ik bleef. Ik hield nog van Ferry en had de naïeve hoop dat het bij één klap zou blijven. Hij ging in therapie en het jaar erop bleef het rustig tussen ons. Dat gaf me het vertrouwen dat het goedkwam."

"De boel escaleerde toen Ferry met drugs begon te experimenteren op festivals. Paddo’s, coke en pillen gebruikte hij dan. Maar het bleef niet bij recreatief gebruik. Dagelijks rookte hij tien joints en gingen er meerdere lijntjes coke doorheen. Toen ik hem daarmee confronteerde, zei hij dat hij drugs nodig had om rustig te worden: 'Anders ga ik je weer slaan.'"

Dure hobby

"Het was nogal een dure hobby, zijn drugsgebruik, en op een dag kregen we ruzie over geld. Plots sloeg hij mij met volle vuist tegen mijn kaak, ik zag echt sterretjes. Ferry legde de schuld bij mij: door mijn gezeur had hij geen drugs kunnen gebruiken, anders was dit niet gebeurd. 

In de hoop geen klappen meer te krijgen, liet ik daarna het drugsgebruik maar toe. Maar natuurlijk hielp dat niet. Het ging van kwaad tot erger. Vijf jaar lang werd ik dagelijks door hem geslagen."

"Ik was altijd een vrolijke flapuit die niet bang was haar mening te geven. Nu werd ik een schim van mezelf: altijd angstig en volgzaam, vrezend voor de volgende mishandeling. Ik durfde niemand in vertrouwen te nemen. Om de blauwe plekken te verhullen, droeg ik altijd lange mouwen en coltruien, zelfs al vielen de mussen van het dak. Ik had met bijna niemand contact." 

Drie lagen foundation

"Als ik naar mijn moeder ging, droeg ik drie lagen foundation. Mijn ouders zagen dat ik veranderd was, bezorgd vroegen ze mij wat er aan de hand was. Dan zei ik dat ik nog steeds werd lastiggevallen door mijn vroegere pesters en daar stress van had. Dat geloofden zij.

Ik was heel gewiekst in het verzinnen van smoesjes. Toen Ferry mij een keer in mijn oor had gebeten, zei ik tegen collega’s dat ik met mijn oorbel ergens achter was blijven hangen. Vaak maakte ik grapjes over mijn eigen onhandigheid."

"Het was niet eens uit schaamte dat ik mijn mond hield over het geweld, maar vooral angst. Ferry dreigde mijn ouders te vermoorden als ik ooit bij hem zou weggaan. Ik wilde hen niet in gevaar brengen. Buitenstaanders snappen vaak niet hoe moeilijk het is om uit zo’n toxische relatie te stappen. 'Dan ga je toch meteen weg', roepen ze dan. Maar zo makkelijk is dat echt niet. Ik was doodsbang voor wat Ferry zou doen als ik zou opstappen."

Liefdesverdriet om Ferry

"Op een dag kregen Ferry en ik weer woorden over iets. Ik kan me de eerste klap herinneren, waarschijnlijk ben ik toen bewusteloos geraakt want verder weet ik niets meer. De huisbaas kwam toevallig langs en vond mij gewond op de grond. Mijn gezicht was gehavend, mijn voortanden afgebroken. Een ambulance bracht me naar het ziekenhuis. 

Even later kwam Ferry mij daar schaamteloos opzoeken, met de zoveelste bos bloemen in zijn handen. Toen zei hij plompverloren dat hij iemand anders had gevonden die hij leuker vond en dat hij bij me wegging. Al anderhalf jaar hield hij er een ander op na. 

Stom genoeg wilde ik nog steeds bij hem zijn, ik zag hem nog steeds als de liefde van mijn leven. Ik had echt liefdesverdriet om Ferry."

“Ondertussen had ik weer contact gekregen met Ramona, die mij steunde en blij was dat ik van Ferry af was. Toen Ferry twee maanden later met hangende pootjes terug wilde komen, was ik gelukkig sterk genoeg om hem de deur te wijzen. Hij had mij te veel pijn gedaan, besefte ik. 

Pas na een jaar vertelde ik mijn ouders de waarheid over hem. Ik was bang dat ze boos waren op míj, omdat ik ze jaren had voorgelogen over mijn relatie en hen niet in vertrouwen had genomen. Maar ze waren vooral heel lief en ondersteunend. Net als mijn huidige man Mark, die totaal het tegenovergestelde is van Ferry: lief, zachtaardig en hij doet geen vlieg kwaad."

Nooit meer zo'n slechte relatie

"Mark kent mijn verleden en de triggers die daarbij horen. Zo kan ik er slecht tegen als hij zijn stem verheft. Anderhalf jaar geleden ben ik in traumatherapie gegaan, omdat ik veel last had van nachtmerries en paniekaanvallen. EMDR heeft mij erg geholpen bij de verwerking. Mark en ik hebben een zoontje, mijn gezin is alles voor mij. 

Nooit meer zal ik van wie dan ook een klap accepteren of in zo’n slechte relatie belanden. Dat is een belofte die ik mezelf heb gemaakt. Net als dat ik voortaan altijd naar Ramona zal luisteren. Toen ik destijds iets met Mark kreeg, vroeg ik haar wat ze bij hem voelde. 'Hier word je heel gelukkig mee', zei ze. Opnieuw had ze helemaal gelijk."

De namen in dit artikel zijn wegens privacyredenen gefingeerd.

Nooit meer? 

Wil jij ook je verhaal kwijt en vertellen wat je 'nooit meer' wil meemaken, doen of juist laten? We zijn benieuwd naar jouw verhaal. Mail ons op weekendmagazine@rtl.nl

Klik hier voor meer Lifestyle