Judith vluchtte met haar gezin voor corona: 'Hier kunnen we alles'

Op de dag dat in Nederland bekend wordt dat onze lockdown nog drie weken langer gaat duren, zitten Judith (47), Mark (48) en hun twee kinderen Isis (15) en Koss (11) te barbecueën. In korte broek en T-shirt, met vrienden die géén anderhalve meter afstand houden.

'Een hand? Dat mensen dat nog doen'

Judith vindt het nog altijd ráár, al die mensen die haar omhelzen of een hand geven. "Jij bent de derde die me een knuffel geeft", zegt ze. "Maar toen ik hier voor het eerst een hand kreeg, dacht ik echt: 'Een hand?' Dat mensen dat nog doen". Haar man Mark vult aan: "Toch gek hoe gauw zoiets gebruikelijks ineens onwennig wordt."

Het gezin heeft nogal drukke weken achter de rug – en lijkt het zelf ook nog niet helemaal te beseffen dat ze nu in Nieuw-Zeeland zitten. Dat ze nu aan het barbecueën zijn bij oude bekenden in Queenstown, een klein stadje op het Zuidereiland van Nieuw-Zeeland, hadden ze twee maanden geleden niet kunnen bedenken.

"Op een dag keken we elkaar aan en zeiden we: 'Waarom eigenlijk niet? Waarom zouden we niet terug naar Nieuw-Zeeland gaan?'", vertelt Judith. Nog geen twee maanden geleden hakte het gezin de knoop door en besloten ze naar Nieuw-Zeeland te komen om de pandemie uit te zitten. Corona-overwinteren. "Vijf weken later zaten we in het vliegtuig", vertelt Judith.

Geen coronamaatregelen

In Nieuw-Zeeland is het coronavirus geëlimineerd. Door vroeg en hard ingrijpen van premier Jacinda Ardern, bleef het aantal coronabesmettingen beperkt tot zo'n 2000. Slechts 25 Nieuw-Zeelanders overleden aan de gevolgen van het coronavirus. Na een strenge lockdown werd het gewone leven in het land weer hervat en behalve een mondkapjesplicht in vliegtuigen gelden er geen coronamaatregelen meer.

Het virus stak vorig jaar in Nieuw-Zeeland nog wel enkele keren de kop op, maar die uitbraken werden met een regionale lockdown of bron- en contactonderzoek gauw onder controle gebracht. Sportwedstrijden gaan er al sinds halverwege vorig jaar door, stampvolle restaurants zijn aan de orde van de dag en ook de jaarwisseling werd er groots gevierd:

De enige échte maatregel die in Nieuw-Zeeland nog geldt, is dat de landsgrenzen potdicht zitten. Hoe Judith en haar gezin dan toch binnen wisten te komen? Ze woonden in het verleden bijna acht jaar lang in Nieuw-Zeeland en bemachtigden toen een permanente verblijfsvergunning. "Hoewel ik niet dacht ooit nog eens in Nieuw-Zeeland te zullen wonen, zorgde ik wel altijd dat die stempel in mijn paspoort bleef staan", vertelt Mark. "Je weet immers maar nooit."

Wereldreis

Als twintigers reisden Mark en Judith, toen nog kinderloos, de wereld rond. Eerst naar Azië, vervolgens naar Australië en uiteindelijk kwamen ze in Nieuw-Zeeland terecht. Ze waren nooit van plan zich er te settelen. "Maar ik vond een baan, het lukte ons om onze verblijfsvergunning te bemachtigen en van het een kwam het ander", zegt Mark.

Hoewel ze met plezier terugkijken op hun tijd daar, was het op een zeker moment gewoon genoeg geweest. "We hadden niet zo'n groot sociaal netwerk en het voor ons lastig om er bij de kiwi's (Nieuw-Zeelanders, red.) tussen te komen", vertelt Judith. "Dus dan reed ik een uur naar de andere kant van de stad om bij bevriende Nederlanders op bezoek te gaan."

Niets tegen Nieuw-Zeeland of de inwoners, maar na acht jaar wilde Mark wel terug. "Onze ouders werden ouder en we misten Europa."

Dat was overigens makkelijker gezegd dan gedaan. De twee waren naar Nieuw-Zeeland gekomen met een paar koffers, maar brachten acht jaar later een zeecontainer vol spullen én twee kinderen terug naar Nederland. Isis, de oudste, was zes toen ze terugkeerden naar Nederland. "Dat was ook een handige leeftijd om in Nederland weer naar school te gaan", zegt Judith.

Minder mooi, maar hartstikke gezellig

Eenmaal in Nederland kwam het gezin terecht in de buurt van Haarlem. "We woonden op een plek die véél minder mooi was dan we in Nieuw-Zeeland gewend waren, maar het was hartstikke gezellig", zegt Judith. Zij bleef werken voor een Nieuw-Zeelands reisbureautje, Mark vond een baan bij een pensioenfonds.

Eigenlijk was dat het wel, wat Nieuw-Zeeland betreft.

Tot de pandemie begon en de jaloersmakende plaatjes vanuit de andere kant van de wereld ook Judith (47) en haar gezin bereikten. Midden in de tweede coronagolf maar nog voor de tweede lockdown maakte het stel halsoverkop het besluit om de koffers te pakken en een vlucht naar de andere kant van de wereld te boeken.

"Eerst dacht ik: dat kan toch helemaal niet", vertelt Judith. Het gezin mocht het land dan wel in en er waren nog vliegtickets verkrijgbaar, toch waren er tal van andere praktische bezwaren. De school van de kinderen, bijvoorbeeld. En wat moesten ze met hun koophuis? En de baan van Mark? En hoe bemachtigden ze op tijd een plekje in de stampvolle hotels waar je bij terugkomst in Nieuw-Zeeland verplicht in quarantaine moet?

Onderwijsplicht

Vooral de onderwijsplicht voor Isis (die in 3 vwo zit) en Koss (die volgend jaar naar de middelbare school gaat) baarde Judith zorgen. "Ik besloot er telefoontje aan te wagen. En jawel, de scholen gaven toestemming voor het plan. Isis moet wel de vakken natuurkunde, scheikunde en wiskunde bijhouden, omdat die volgend jaar in haar vakkenpakket zitten." Ook moeten de twee de komende maanden onderwijs volgen op een Nieuw-Zeelandse school.

Toen de scholen toestemming hadden gegeven, kwam alles in een stroomversnelling terecht. Navraag bij de gemeente leerde dat je acht maanden weg kan blijven zonder je uit te hoeven schrijven. "Dat was wel een voorwaarde, omdat het financieel enorme consequenties heeft als je niet meer ingeschreven bent bij de gemeente."

De koopwoning bleek ook weinig problemen op te leveren. "We wonen blijkbaar in een zeer gewilde buurt, dus hadden gauw een huurder gevonden", vertelt Judith. "Alleen blijken we nogal rommelig aangelegd, dus het was een hele klus om alles op te ruimen."

Marks werkgever stemde ermee in dat hij in Nieuw-Zeeland door zou werken. Door het tijdsverschil van twaalf uur is dat niet altijd even handig. "Het betekent dat ik in Nieuw-Zeeland soms om vijf uur 's ochtends op moet staan voor een telefoongesprek dat in Nederland aan het einde van de middag plaatsvindt, maar verder is thuiswerken inmiddels toch de norm", legt hij uit. "Dat ik zover weg zit maakt dus nauwelijks uit."

Angst voor corona

Alles was  geregeld, maar het grootste gevaar was nog niet geweken: corona. "We hielden ons altijd al goed aan de regels", vertelt Mark. "Maar toen het hele plan eenmaal rond was en we nog een paar weken moesten wachten op onze vlucht, vreesden we het coronavirus ineens nog meer."

Een besmetting in het gezin zou namelijk betekenen dat het hele plan in het water zou vallen. "We zouden niet de hele wereld rond kunnen reizen als één van ons besmet zou zijn." Door de stampvolle Nieuw-Zeelandse quarantaine-hotels zou een geannuleerde vlucht betekenen dat ze pas in maart van dit jaar weer een plekje konden bemachtigen. "Dat zou nooit hebben gewerkt met de school van de kinderen", zegt Judith.

Gelukkig bleef het gezin coronavrij en dus verliet het Nederland. Samen reisden ze langs verlaten vliegvelden naar Nieuw-Zeeland. De laatste vlucht, van Singapore naar Auckland, vond plaats op 13 december. Boven het Australische Brisbane hadden ze ineens even Wi-Fi. "Mijn telefoon liep helemaal vol met berichtjes", vertelt Judith.

"Allemaal vrienden schreven: 'Wat een mazzel, jullie timing had niet beter gekund.'" Ze waren de dans namelijk net ontsprongen: vlak voordat zij in Auckland landden, maakten premier Mark Rutte en coronaminister Hugo de Jonge bekend dat Nederland opnieuw in lockdown zou gaan.

Militairen

Maar voordat het gezin de vrijheid tegemoet kon zien, moesten ze eerst twee weken in quarantaine in een hotel in Nieuw-Zeeland. In die tijd werden ze meerdere keren getest op het virus. Waren ze na twee weken klachtenvrij en testten ze negatief, dan mochten ze het land in.

"Gelukkig mochten we wel veel naar de buitenplaats", vertelt dochter Isis, die een fanatiek skater is. Nadat verschillende terugkerende Nieuw-Zeelanders de afgelopen maanden probeerden uit de hotels te ontsnappen, werd het leger ingezet om de locaties te beveiligen. "Maar de militairen waren heel aardig", zegt Isis. "Veel van hen vertelden dat ze als kind ook graag skateboardden."

Mark: "Overal moest je een mondkapje op, behalve in je eigen kamer". Het gezin sliep in twee verschillende kamers. "Als je die ene meter de gang over wilde lopen naar de andere kamer, moest je eerst een mondkapje op en aan een militair vertellen waar je naartoe wilde. Maar je volgt de regels omdat je weet dat het een doel heeft."

Kerstdagen

Ook de kerstdagen bracht het gezin in quarantaine door, maar gelukkig had het hotel zich daar uitstekend op voorbereid. "Militairen met kerstmutsen, een uitstekend kerstdiner en heel vriendelijk personeel. Ze deden echt alles om ons op ons gemak te laten voelen", zegt Mark.

En toen kwam het moment dat Judith, Mark, Isis en Koss naar buiten mochten, op 29 december. "Dat was zo'n gaaf moment", zegt Isis. "We gingen meteen naar een skatepark", vervolgt Koss. "Heel raar hoe dichtbij iedereen komt", zegt Mark.

Vrienden en familie achterlaten

Wel merkten ze de eerste dagen dat mensen net iets meer afstand van ze hielden als ze zeiden dat ze vanuit Nederland naar Nieuw-Zeeland waren gekomen. "We zijn door het oog van de naald gekropen", zegt Mark, terwijl hij nog een worstje van de barbecue pakt. "Als er maar íets mis was gegaan, was het ons niet gelukt om hier naartoe te komen."

Ookal vindt ze het een gaaf avontuur, Isis is wel bang dat ze haar twee beste vriendinnen gaat missen. "We bellen heel veel met elkaar en volgend jaar komen we waarschijnlijk weer bij elkaar in de klas." 

De vriendinnen zijn stikjaloers dat het Isis lukte te 'ontsnappen'. "Maar ze zijn vooral heel blij voor me." Hetzelfde geldt voor buren, familieleden, collega's en vrienden van het gezin. "Nieuw-Zeeland heeft altijd al een enorme aantrekkingskracht", zegt Mark. "Ook zonder corona waren mensen jaloers geweest als ik de Nederlandse winter acht maanden lang zou verruilen voor een Nieuw-Zeelandse zomer."

Rondreizen

De komende weken reist het gezin door Nieuw-Zeeland, langs oude bekenden zoals de Nederlandse vrienden met de barbecue in Queenstown. Ook Judith haar baan bij het Nieuw-Zeelandse reisbureau komt goed uit: "We kunnen allemaal attracties gratis uitproberen die niet zijn volgeboekt, omdat er hier nauwelijks toeristen zijn. Morgen gaan we waarschijnlijk mee met een boottocht. Het is net alsof alle puzzelstukjes op zijn plaats vallen."

Judith en Mark zijn blij dat ze hun twee kinderen – mede dankzij de pandemie – iets van hun 'tweede land' Nieuw-Zeeland kunnen laten zien. Hoewel het voor Nederlanders die vastzitten misschien een heel avontuur lijkt, valt dat volgens Judith best wel mee. "Nieuw-Zeeland is nou niet echt het meest spannende land om naartoe te gaan."

"Maar wij zijn de Nieuw-Zeelandse overheid enorm dankbaar", zegt Judith. Niet alleen omdat de regering het coronavirus zo goed onder controle heeft gekregen, maar ook omdat het voor hen mogelijk is geweest het land binnen te komen. "Soms moet je gewoon gáán. En dan zie je daarna wel hoe het komt. Het is hier fantastisch."

Zondaginterview

Elke zondag publiceren we een interview in tekst en foto's van iemand die iets bijzonders doet of heeft meegemaakt. Dat kan een ingrijpende gebeurtenis zijn waar hij of zij bewonderenswaardig mee omgaat. De zondaginterviews hebben gemeen dat het verhaal van grote invloed is op het leven van de geïnterviewde.

Ben of ken jij iemand die geschikt zou zijn voor een zondaginterview? Laat het ons weten via dit mailadres: zondaginterview@rtl.nl

Lees hier de eerdere zondaginterviews.