'Ik kreeg paarse wallen van het comakijken. Hierna is het klaar!'
Freelance journaliste Franke blogt elke woensdag over de avonturen van haar gezin. Deze week is ze verslaafd aan een Netflix-serie waar maar geen eind aan lijkt te komen. "Nog ééntje dan, maar dit is echt de laatste. Ik kán niet meer."
Waarom we er voor de tweede keer aan begonnen, is nog steeds de grote vraag. Jaren geleden haakten we ergens halverwege seizoen 3 af. Nu beleefden we een terugval. Waarschijnlijk omdat we met de intredende herfst behoefte kregen aan prachtige kostuums, fonkelende juwelen en romantische affaires bij flikkerend kaarslicht.
Emily in Paris, L’Agence, Bridgerton: we hadden ze allemaal keurig afgevinkt. Hóp, één seizoen en dóór naar de volgende serie. Dat tempo stond me wel aan en zo bleef ons Netflix- en Videoland-gebruik spannend en afwisselend. Elke avond ging ik uitgerust na één aflevering naar bed. En ik leerde er nog wat Frans van ook. Heerlijk ontspannend.
Maar dit was andere koek. Zes seizoenen hadden we te verstouwen, met elk 9 afleveringen. Waarvan ook nog dubbele kerstafleveringen. Mary, Branson, Lord Grantham en een hele riedel bediendes gingen langzamerhand ons leven beheersen.
We stuurden Puk (9) en Olle (7) op tijd naar boven, zodat we stipt om 20 uur konden beginnen - zo hadden we genoeg tijd om voor het slapengaan drie, vier afleveringen te comakijken. Ik kreeg paarse wallen. Opstaan ging ook steeds moeizamer.
Cliffhangers sterker dan doorzettingsvermogen
"Volgens mij wisten de schrijvers ook niet meer wat ze moesten verzinnen", zei ik bij de zoveelste rare plotwending. Maar ondanks de onlogische verhaallijnen wilden ons blijven wentelen in de intriges van dat prachtige landhuis. Wilden we toch stiekem weten hoe het zou aflopen met die ene knappe butler en dat schattige bastaardkind.
We wilden niet meer kijken, maar keken dus stug door. Ook de spelletjes die we eromheen hadden verzonnen, zoals 'Raad wie er in de volgende aflevering dood neervalt' en 'Even checken op IMDB waar we die acteur van kennen' schonken geen voldoening meer. Maar de cliffhangers waren sterker dan ons doorzettingsvermogen op de stopknop te drukken. En de volgende aflevering begon automatisch. Dus ja.
Gedragen als 'n crackverslaafde
We verlangen steeds heviger naar het einde. Matt Damon vertelde aan Graham Norton dat zijn vrouw zich door deze serie had gedragen als een crackverslaafde. Dat gevoel herkende ik wel. We waren blijkbaar niet de enigen die zich in deze toestand hadden laten zuigen. Het kon de besten overkomen. Dat stelde me gerust.
Inmiddels zijn we er bijna. Godzijdank. Nog drie afleveringen én de film en dan zitten de zes seizoenen er eindelijk op. Hebben we ons leven terug. Zonder jaren '20-kapsels, kastelen en debutantenballen. Dat dan weer wel.
"Hierna is het klaar hoor, dan kijk ik nooit meer iets!", waarschuw ik manlief, kauwend op de laatste restjes Downton. "Ik lees liever een boek. Of misschien iets met een nieuwe hobby. Tenzij Emily in Paris toevallig weer begint natuurlijk. En eigenlijk ben ik ook wel benieuwd naar die Koreaanse serie waar iedereen het over heeft. Eén afleveringetje maar. Dat kan vast geen kwaad, toch?”
Geen aflevering van 'bij ons thuis' missen? Klik dan op de 'Bij ons Thuis'-tag en vervolgens op volgen.