Rob: 'Zonder samenwonen gaat de glans van onze relatie af'

"Sinds mijn scheiding woon ik alleen. En ik vind het helemaal niks. Ik red me prima hoor, heus. Maar ik heb gewoon graag gezelligheid om me heen. Mijn vrouw en ik waren 24 jaar samen, dus de eerste weken in mijn nieuwe huis moest ik wel wennen. Logisch. En gelukkig koos mijn zoon ervoor om bij mij te komen wonen, dus echt eenzaam is het nooit. Na een paar maanden ontmoette ik Elly, bij een BHV-cursus. Doodsaai was het, en daar konden we allebei wel om lachen."

"Ze bleek twee dorpen verderop te wonen en een dochter te hebben die net iets ouder is dan mijn zoon. En dan bleken we allebei ook nog dol op wandelen en strooien met natuurweetjes. Elly is de eerste die mij wist te vertellen dat de kleur van een hortensia je iets vertelt over de grond. Bij roze blaadjes zit er veel kalk in de grond, kleuren de bloemen blauw dan is de bodem zuur. Vind ik dus leuk, dat ze zoveel weet en zo graag vertelt.

In de eerste jaren woonden onze kinderen nog thuis, en we zagen het allebei echt niet zitten om onze pubers nog in de mal van een samengesteld gezin te persen. Het werd bewust latten en met wekelijkse bezoekjes en genoeg weekenden weg, en een paar keer per jaar een korte vakantie samen is dat prima te doen."

Samenwonen geen logische volgende stap

"Toch zie ik dit graag als een fase en niet als een feit. Zodra mijn zoon uit huis gaat, trek ik bij Elly in, of zij bij mij. Maar iedere keer als ik daarover begin, wuift Elly het weg. 'Wie dan leeft, wie dan kiest', zegt ze dan. Nooit een harde 'nee', maar duidelijk ook geen 'ja'. Lang hield ik hoop, dacht ik dat ze vanzelf wel zou bijdraaien, of dat het gewoon haar nuchterheid was die ik ook zo bewonder. Maar laatst kreeg ik het idee dat samenwonen voor haar helemaal geen logische volgende stap is. Dat dit het dus gewoon is."

"Mijn zoon gaat vier maanden stage lopen in Dublin en dat leek me een mooie gelegenheid om het samenwonen eens te proeven. Ik ruimde drie planken van mijn kledingkast leeg en stuurde haar een foto met de vraag: 'Kom je oefenen?' Vond ik wel grappig en romantisch. Elly duidelijk niet, want de hele dag heb ik niets meer van haar gehoord. De volgende dag heb ik haar gebeld en we besloten om te gaan wandelen. Lopend praten we altijd het beste.

Ze vertelde hoe gehecht ze is aan haar eigen plek en hoe ze zich nooit meer zorgen wil maken om haar eigen basis. Toen zij ruim tien jaar geleden scheidde moest ze haar huis - dat onder water stond - verkopen met verlies en schulden wilde ze echt nooit meer hebben. Dat begrijp ik wel, maar inmiddels zijn we vijf jaar verder, zitten we allebei goed in ons geld en bovendien besparen we juist geld als we onze huishoudens samenvoegen. Dus wat is nu het echte probleem? We kennen elkaar nu wel, en naar mijn idee accepteren we inmiddels ook de onhebbelijkheden."

Samen feestdagen, vakanties én wonen

"Het zette me aan het denken. De relatie die ik wil is echt samen. Met feestdagen, met vakanties, met wonen. Want het echte samen zit ‘m juist in de kleine dingen. In de krant lezen bij het ontbijt, in aanvoelen dat ze bij het derde katern toe is aan haar tweede kop koffie, in de toevallige grapjes die de dag kleur geven. In niet meer hoeven afspreken, waardoor het nóg meer als een cadeau voelt als we er wel bewust samen op uitgaan. En ineens voelde ik ook, dat als Elly haar eigen leven boven dat van ons samen zou blijven stellen, dat voor mij daarmee de glans van de relatie afgaat."

"Elly begreep me en gelukkig bleek dat niet wat ze wilde. Uiteindelijk stemde ze toe om het samenwonen te proberen, in de periode dat mijn zoon in Dublin zit. Drie maanden, en dan wel in mijn huis, was haar voorwaarde. Prima."

'Gezellig dat je er weer bent'

"Inmiddels zijn we vier maanden verder en is mijn zoon weer thuis. En, het ging verrassend goed gelukkig. Geen irritaties, geen gedoe. We bleven allebei onze eigen hobby’s voortzetten, en als ik afsprak met een vriend dan ging ik naar hem of naar een restaurant. Elly maakte er geen geheim van dat ze uitkeek naar die avonden voor zichzelf en dat snap ik ook. Maar het mooiste is dat ze na zo’n avond zei: 'Wat gezellig dat je er weer bent'.

En dat is precies hoe het elke dag voelt. Voor mij was deze proefperiode de bevestiging dat dit precies de vorm is die ik wil. En ook Elly lijkt positief, al is er nog geen concreet vervolg. Mijn zoon zoekt nu samen met een vriend een appartement in de stad en zodra hij de deur uit is, is het erop of eronder. Maar dat klinkt harder dan het is, want ik heb vertrouwen. Onze relatie is goed en samen is het nóg gezelliger."

Gezocht: Liefdeslessen 

Voor de rubriek Liefdesles op RTL Nieuws Lifestyle zoeken we mooie, kwetsbare, grappige, inspirerende en goudeerlijke liefdeslessen. Een inzicht, een reflectiemoment. Liefst met hand in eigen boezem. Bleek je uiteindelijk zelf degene met bindingsangst? Had je nooit voor de liefde moeten emigreren of bleek een samengesteld gezin toch een illusie? Journalist Hanneke Mijnster wil je er graag alles over vragen. Vertellen mag anoniem. Mail naar: hanneke.mijnster@rtl.nl.