Malika: 'We latten én we verlangen weer'
Iedere week delen we een openhartige en goudeerlijke liefdesles van een lezer. Omdat de liefde alleen maar mooier wordt als je deelt. Deze week: ze zijn al elf jaar samen, Malika (45) en Ben (45). Na zeven jaar samenwonen, latten ze nu weer en lijkt hun relatie gered.
"Ben moest wel even wennen aan het idee. Logisch. We zijn elkaars eerste serieuze liefde. Voordat we elkaar ontmoetten, dat was via zo’n datingsite, had ik wel eens flings met mannen, maar die bleven meestal een beetje aan de oppervlakte en duurden vaak niet langer dan een paar maanden. Met Ben was het anders.
We wisten op voorhand hoe we in de wedstrijd zaten en daardoor was ons contact van meet af aan serieus. Na twee maanden vertelde Ben dat hij graag samen verder wilde, en vroeg hij me of ik dat ook zag zitten. Ik moest er een beetje om giechelen, maar fijn was het ook. Ben was wel echt de man waarmee ik wil zijn. Of is, trouwens, want ik ben nog steeds dol op hem. Zijn humor, zijn intelligentie, de manier waarop hij vaak al ziet hoe het met me gaat voordat ik het zelf weet. Ik vind het allemaal fijn."
"En toch ben ik twee jaar geleden verhuisd naar Den Haag en bewust alleen gaan wonen. Ben kocht een ander appartement in Rotterdam. Ik had al langer behoefte aan ruimte voor mezelf. Dus eerst probeerde ik rust te vinden in het tuinhuisje, maar dat was het niet. Nog steeds voelde ik de verantwoordelijkheid om aan Ben te laten weten hoe laat ik naar binnen zou komen, of naar bed. En dat kwam niet door Ben nee, dat zat echt in mezelf.
Daarna ging ik twee weken in mijn eentje naar Engeland. Daar genoot ik zo van. Net zo lang lezen als ik wil, lekker niet opruimen of juist lang uitslapen, de hele avond plaatjes draaien of al vijf uur Netflix aanzetten. In dat huisje in Brighton kwam ik zo tot mezelf, dat ik bij thuiskomst voorstelde om een tiny house te kopen. Ben riep me tot de orde, en hoewel ik dat eerst overdreven vond, bleek het uiteindelijk goed. Want hij vroeg door. Waarom wilde ik zo graag een tweede plekje? Zat er iets in onze relatie niet goed of speelde er iets anders?"
Verlangen naar een eigen plek
"Ja, we hadden steeds meer ruzie. Niet eens om grote dingen, maar kleine irritaties waarin we allebei ons gelijk wilden halen. Ik ging me storen aan alle ruimte die hij innam, van het gekraak als hij een cracker at tot zijn voet op mijn matras. Niet eerlijk nee. Het hielp om erover te praten, maar het verlangen naar een eigen plek bleef. En de ruzies ook."
'Moeten we misschien weer gaan latten?', stelde Ben voor en de opluchting die ik voelde ontging hem ook niet. 'Je klaart ervan op', lachte hij, en zo was het ook. Hoe ironisch het ook klinkt, we deden dit samen. Ik voelde dat ik de stad uit wilde, en kocht een appartement bij de kust.
Ben wilde ook graag opnieuw beginnen, en dus verkochten we ons huis om samen de volgende fase van onze relatie in te luiden. We gingen met elkaar bezichtigen, moodboards maken en naar meubelwinkels. Afspraken en regels maakten we niet eens, het liep gewoon."
Praktische geneuzel
"Sinds een jaar of vier wonen we nu weer apart. In het begin was het wel wennen, voor ons allebei. Maar ook fijn. Het verlangen groeide weer. We zoeken elkaar weer op omdat we daar allebei behoefte aan hebben, en niet omdat we toevallig dezelfde avond thuis zijn. We bellen soms weer een uur en vertellen dan echt andere dingen dan de boodschappen die nog gedaan moeten worden, of dat pakketje dat moet worden opgehaald.
Ons contact draait weer om ons, en de oprechte interesse wint het van het praktische geneuzel. Ik kan enorm genieten van om vijf uur met bord op schoot een speelfilm aanzetten en ondertussen voelen dat ik Ben een beetje mis. Het voelt goed om weer te verlangen."
De komst van corona vroeg wel weer om wat aanpassing. In de eerste lockdown kozen we er bewust voor om elkaars quarantainebuddy te zijn en woonden we twee maanden samen in zijn appartement. dat ging prima en was fijn, maar zodra het kon, vertrok ik weer naar mijn eigen plek in Den Haag. Op mijn eigen plek gedij ik beter en ook Ben vindt het latten fijner dan samenwonen.
Ik ben blij, en ook wel trots, dat we zo’n sterke band hebben en zo goed kunnen praten samen. Door de openheid en het vertrouwen tussen ons is er nog steeds een ons. Ik, jij en wij zijn alledrie even belangrijk in onze relatie en ik ben ervan overtuigd dat we juist daarom nog steeds samen zijn."
De naam Malika is een gefingeerde naam. Haar echte naam is bekend bij de redactie.
Gezocht: Liefdeslessen
Voor de rubriek Liefdesles op RTL Nieuws Lifestyle zoeken we mooie, kwetsbare, grappige, inspirerende en goudeerlijke liefdeslessen. Een inzicht, een reflectiemoment. Liefst met hand in eigen boezem. Bleek je uiteindelijk zelf degene met bindingsangst? Had je nooit voor de liefde moeten emigreren of bleek een samengesteld gezin toch een illusie? Journalist Hanneke Mijnster wil je er graag alles over vragen. Vertellen mag anoniem. Mail naar: hanneke.mijnster@rtl.nl.