Elske: 'Mijn man had een affaire met mijn zusje'

"Toen we zestien waren kregen we verkering en toen we twintig waren zijn we getrouwd. Zo ging dat bij ons in het dorp. We kochten een huis en gingen samenwonen vanuit moeders nest. Ik was vaak alleen thuis, omdat hij vaak voor zijn werk het land uit was.

Zodoende had ik twee levens, de ene week met mezelf en de andere week met hem. Best wel fijn zelfs, want diep van binnen had ik altijd het gevoel dat ik een stap miste in mijn leven. Moest ik niet toch eerst op mezelf wonen? Maar zo liep het niet."

"Na drie jaar kwamen er steeds meer strubbelingen en ruzies. Ik wilde eropuit, maar mijn man had geen zin. Even de stad in? Hij wilde niet mee. Op vakantie? Waarom zouden we, vroeg hij. In die tijd had mijn zusje van veertien het thuis ook moeilijk, dus ze was vaak bij ons. Dan leefde mijn man op, maakte hij grapjes en was hij wel in voor van alles. Bij mij was hij teruggetrokken en bijna mensenschuw, en bij haar leek hij een totaal ander persoon.

Pijnlijk: mijn man had het leuker met mijn zusje dan met mij. En wat ik ook probeerde, tussen ons werd het nooit zoals zij het hadden onderling. Het gevoel dat er iets speelde tussen die twee groeide. Wanneer ik aanbelde kwamen ze bijvoorbeeld samen naar beneden, en wanneer ik ging wandelen met de hond bleef hij liever bij haar. Als ik vroeg wat er was, dan zei hij niks."

Vermoedens bespreken met psycholoog

"Ik werd er gek van en vluchtte. Ik ging uit en zelf mijn leuke dingen zoeken. Het maakte me depressief ik kreeg uiteindelijk medicatie van de huisarts. Ondertussen werd juist naar mij met de vinger gewezen. Ik zou een ander hebben en erop los leven."

Maar weet je, als iemand naar jou wijst dat je een ander hebt, moet je je sterk afvragen of niet juist het omgekeerde aan de hand is. Ik besprak mijn vermoedens niet met mijn zusjes, maar wel met een psycholoog. Die zei: je moet zo min mogelijk zeggen om erachter te komen wat er speelt. Dus dat deed ik."

"Maar weet je, als iemand naar jou wijst dat je een ander hebt, moet je je sterk afvragen of niet juist het omgekeerde aan de hand is. Ik besprak mijn vermoedens niet met mijn zusjes, maar wel met een psycholoog. Die zei: je moet zo min mogelijk zeggen om erachter te komen wat er speelt. Dus dat deed ik.

"Na een jaar ruzie zei ik tegen mijn moeder: 'Ik trek het echt niet meer'. 'Misschien moet je maar scheiden', zei ze en die zegen had ik precies nodig. Ik had geen reden maar ook geen leven. We gingen uit elkaar, met het verhaal dat het niet meer boterde en dat ik graag kinderen wilde en hij niet. Hij heeft net zo lang gewacht tot ik de scheiding zou aanvragen. Dus zei iedereen: zie je nou wel, zij wil niet meer."

Gerechtigheid

"Ik kocht een huisje voor mezelf met het idee: ik hoef nooit meer een relatie. Eindelijk mijn vrije jaren, mijn plek voor mezelf en doen wat ik graag doe. Mijn ex sprak ik nooit meer. Een vriendin van mijn zusje sliep wel eens bij mij als we uitgingen en op een dag kwam het gesprek weer op mijn ex. 'Ik weet wat er speelde', zei ze ineens en toen heeft ze alles verteld."

"Mijn vermoedens bleken dus te kloppen. Mijn man had toendertijd een affaire met mijn zusje. Ik wist niet wat ik hoorde, maar het gaf me ook een soort rust. Zie je wel? Ik had het goed gevoeld. Ik heb mijn zusje gevraagd of het klopte en ze bevestigde alles. Daarna heb ik een brief geschreven aan mijn ex-schoonouders en aan mijn ouders, want ik wilde gerechtigheid. Veel reactie heb ik er niet op gekregen en echt boos was ik ook niet, want ons huwelijk was toch al over. Het contact met mijn zusje en familie is wel langzaam verwaterd."

Geen wrok

"Vier jaar ben ik alleen geweest, naar volle tevredenheid. En toen leerde ik een man kennen via mijn werk. Je zou denken dat ik issues heb met vertrouwen, maar daar heb ik helemaal geen last van met hem. Dat verbaast me wel. We zijn nu vijf jaar samen en deze relatie lijkt in niks op mijn vorige. Mijn vriend geeft pure liefde en gaat door het vuur voor me. Dat kende ik helemaal niet.

Wrok koester ik niet. Nee hoor, wat heeft het voor zin? Ik ben wel de vrouw die ik nu ben door deze ervaring, ik heb altijd mijn hoofd boven water kunnen houden. Binnen de familie ben ik wat meer op afstand, maar dat vind ik niet erg. Het contact met mijn vier zussen mis ik weleens. Het is gewoon zo gelopen. En blijkbaar is dat goed."

"Ik had mijn hele leven uitgestippeld na die scheiding en het is allemaal anders gelopen. Ik zou de wereld wel even laten zien dat ik niemand nodig had, ik zou in mijn eentje wel voor mijn kinderwens gaan. Nu weet ik dat dit helemaal niet nodig is om gelukkig te zijn. Ik vind het nog steeds leuk, maar ben er niet meer zo mee bezig als toen. En ik heb geleerd dat het veel fijner is om mijn leven met iemand te delen, dan om vrijgezel te zijn."

Vertrouwen op intuïtie

"Weet je wat het mooist is? Dat ik geleerd heb om altijd op mijn intuïtie te vertrouwen. Ik denk achteraf dat ik eerder dan zij wist dat er iets speelde tussen hen. Mijn gevoel zei dat het niet zuiver was, maar het was moeilijk om daarop te vertrouwen omdat iedereen het tegensprak. En nu zegt mijn intuïtie dat het goed is. Alles gaat vanzelf met mijn vriend en ik ben niet bang dat het weer misgaat. Beter nog: ik kan weer liefde ontvangen."

Elske is een gefingeerde naam. Haar echte naam is bekend bij de redactie. 

Gezocht: Liefdeslessen 

Voor de rubriek Liefdesles op RTL Nieuws Lifestyle zoeken we mooie, kwetsbare, grappige, inspirerende en goudeerlijke liefdeslessen. Een inzicht, een reflectiemoment. Liefst met hand in eigen boezem. Bleek je uiteindelijk zelf degene met bindingsangst? Had je nooit voor de liefde moeten emigreren of bleek een samengesteld gezin toch een illusie? Journalist Hanneke Mijnster wil je er graag alles over vragen. Vertellen mag anoniem. Mail naar: hanneke.mijnster@rtl.nl.