Margje: 'Hij sloeg of schopte me niet, maar kleineerde en kwetste me'

"We leerden elkaar kennen op een feestje van vrienden. Na aardig wat drankjes vonden wij elkaar aan het einde van de avond. Rutger was een knappe en gespierde jongen, ruim vier jaar ouder dan ik. Dat zo iemand aandacht gaf aan mij, maakte wel indruk. We zoenden en gingen samen naar huis en vanaf dat moment zagen we elkaar twee keer per week.

Ik was helemaal verliefd en vond hem zo volwassen. Hij had een baan, zat in een band en was geen klootzak. Hij deed gewoon uit zichzelf de afwas. Na een maand of drie scharrelen, vonden we het van beide kanten zo interessant dat we gingen daten en onze liefde een relatie werd. Ik zag het al helemaal voor me, in de toekomst.

Niets bleek minder waar."

"Onze eerste onenigheid ontstond na een paar maanden. Het bleek dat ik jaren daarvoor eens het bed had gedeeld met Rutgers beste vriend, iets wat ik toen natuurlijk niet wist, en daar kon hij maar moeilijk mee omgaan. Hij werd er onzeker van en moest erover nadenken. Ik begreep niet zo goed waarover, want ik kon er toch niets meer aan doen? Maar goed, ik vond het vooral naar voor hem. Tijdens dat nadenken wilde hij helemaal geen contact. Moeilijk, dat voelde rot, maar blijkbaar had hij dat nodig."

Gevoelens kapot relativeren 

"Dit soort ruzies kwamen steeds vaker voor, en de stilteperiodes daarmee ook. Het gaf me veel stress, want waar ik het liefst meteen wil praten en oplossen, sloot Rutger zich telkens helemaal af. Als ik dan appte of belde, nam hij niet op en voelde ik me alleen maar rotter. Dit gebeurde ook regelmatig als ik nog niet eens wist wat er aan de hand was. Ik kon niet studeren, niet slapen, en voelde me alleen maar ellendig.

Ondertussen was ik aan een nieuwe studie begonnen, waar ik het heel druk mee had. Ik was gespannen en dacht dus dat het aan mij lag. Ik ben vast opgebrand, het komt natuurlijk door alle stress dat ik zo gevoelig ben. Ook in de periode daarna, toen ik voor even juist veel vrije tijd had, relativeerde ik mijn eigen gevoelens helemaal kapot."

"Ik heb in die tijd veel dagboeken bijgehouden en nu, twee jaar later, zie ik pas hoe ik mezelf heel subtiel wegcijferde. We hadden steeds vaker ruzie, vooral over dingen waar ik niets aan kon doen, maar waar ik me dan toch voor ging verantwoorden. Ik ging goedmaken wat niet aan mij was, om maar weer die harmonie te krijgen. En ik twijfelde vaak of ik er inderdaad niet iets aan had kunnen doen.

Nu weet ik dat dit 'gaslighting' heet en dat ik hierdoor een deel van mijn zelfvertrouwen ben kwijtgeraakt. Uiteindelijk slikte ik steeds meer om maar de lieve vrede te bewaren. Ik schreef in mijn dagboek: 'misschien moet ik stoppen met verwachten dat ik sociale steun krijg bij mijn studie en moet ik er meer voor hem zijn'. Toen ik dat later teruglas, schrok ik wel. Waar was ik zelf gebleven?"

Steeds meer twijfelen aan mezelf

"Het was subtiel, maar hij begon me steeds vaker te kleineren. Hij kraakte me helemaal af als ik op zondagavond Boer Zoekt Vrouw wilde kijken, want hij wilde liever iets effectiefs doen. Hij snauwde me af en ik ging daardoor steeds meer aan mezelf twijfelen. Misschien deed ik inderdaad zo moeilijk en was BZV niet inderdaad een raar programma? De muziek die ik draaide, de kleding die ik droeg, mijn familie: overal mankeerde wel wat aan.

Toen ik merkte dat hij mijn huisgenoten enthousiaster begroette dan mij, en mijn opmerking daarover weer leidde tot een ruzie, toen brak ik. Hij nam het me kwalijk dat ik zijn avond verpestte en vanaf dat moment was het klaar. Althans, de relatie was over, maar ik bleek nog lang niet klaar." 

"Ik merk dat ik nog steeds onzeker ben. Dat ik me dom kan voelen, ook al weet ik dat ik succesvol kan studeren. Alleen maar omdat Rutger vond dat ik te weinig inhoudelijks vertelde en nooit eens een discussie aanzwengelde. Tot op de dag van vandaag ben ik me er bewust van dat ik af en toe een balletje moet opgooien over krantenartikelen die ik heb gelezen, omdat ik denk dat ik iets interessants moet zeggen."

Beerput open 

"Hoewel het al twee jaar uit is, kwam de ellende pas een jaar geleden bij me naar boven. Ik ging weer daten met iemand waar ik daadwerkelijk interesse in had en durfde me totaal niet open te stellen. Ik werd heen en weer geslingerd tussen twijfels en bindingsangst, terwijl ik hem echt leuk vond. Blijkbaar kon ik het gewoon niet.

Toen heb ik hulp gezocht bij de huisarts. Ik dacht dat ik na twee gesprekken met een psycholoog wel verder zou kunnen, maar toen ging de beerput pas open. Ik ben zo gekwetst en gekleineerd. Ze zei: dit gaat om psychische mishandeling. Ik durfde het zelf eerst niet zo te noemen, want dat klinkt zo heftig. Maar ja, het was ook heftig. Juist bij psychische mishandeling geef je vooral jezelf de schuld en relativeer je veel. Het was geen slaan of schoppen, het was veel subtieler dan dat en er waren ook leuke momenten. Ik gleed er als het ware in."

"Als ik nu denk aan een vaste relatie krijg ik het benauwd. Ik durf echt nog niet het risico te lopen dat ik mezelf opnieuw verlies. Liefde maakt blind en ik zie nu pas hoe blind ik was. Hoe voorkom ik dat ik niet opnieuw zo verblind wordt door de roze bril? Wat als ik red flags weer mis?

Ik ben nu nog steeds onder behandeling van een psycholoog en zij helpt mij om te accepteren wat er is gebeurd. Het maakt me nog steeds ontzettend boos dat dit alles nog zo’n effect op mij heeft. Ik wil het graag allemaal achter me laten en dat lukt pas wanneer ik weer durf te vertrouwen op mijn intuïtie en ik weer verliefd durf te worden."

De namen Margje en Rutger zijn gefingeerde namen. Hun echte namen zijn bekend bij de redactie. 

Gezocht: Liefdeslessen 

Voor de rubriek Liefdesles op RTL Nieuws Lifestyle zoeken we mooie, kwetsbare, grappige, inspirerende en goudeerlijke liefdeslessen. Een inzicht, een reflectiemoment. Liefst met hand in eigen boezem. Bleek je uiteindelijk zelf degene met bindingsangst? Had je nooit voor de liefde moeten emigreren of bleek een samengesteld gezin toch een illusie? Journalist Hanneke Mijnster wil je er graag alles over vragen. Vertellen mag anoniem. Mail naar: hanneke.mijnster@rtl.nl.